Pszenica to zboże, które zdominowało polskie użytki rolne. Z danych Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że uprawy zajmują ponad 2 miliony hektarów, a zbiory oscylują w granicach 9 milion ton rocznie. Wybierając materiał do zasiewu, warto wziąć pod uwagę kilka czynników m.in. jakość gleby, warunki klimatyczne oraz przeznaczenie ziarna. Zobacz, jakie różnice występują między pszenicą na ziarno a pszenicą paszową.
Pszenica na ziarno – charakterystyka
Pszenice z grupy A (jakościowe) oraz B (jakościowe chlebowe) to najczęstsze odmiany pszenicy ozimej stosowane w polskich uprawach. Odmianą o szczególnej wartości jest pszenica E obejmująca gatunki o najlepszych parametrach jakościowych. Gleba pod taką pszenicę powinna być średnio ciężka i bogata w próchnicę. Rośliny są dość wymagające i nie plonują na glebach o odczynie niższym niż 5 – istnieje zaledwie kilka odmian, które urosną w takich warunkach (optymalne pH wynosi od 6 do 6,8). Z tego względu stanowiska rolne często wymagają nawożenia wapnem przed rozpoczęciem właściwej uprawy.
Jeżeli chodzi o zalecenia rolnicze, bardzo dobry przedplon stanowi bobik samokończący – nieco słabiej, ale wciąż dobrze, wzrastają na ziemniakach uprawianych na oborniku. Warto przy tym zaznaczyć, że stanowisko po motylkowatych powinno być przygotowane w taki sposób, aby przyspieszyć rozkład materii pożniwnej.
Pszenica na paszę – ziarno do zastosowań rolniczych
Ziarno paszowe, które z różnych względów nie trafiło na rynek spożywczy, może być wykorzystane do żywienia zwierząt. Pszenica z klasy C, zawierająca mniejsze ilości tłuszczu, białka czy błonnika, sprawdza się do karmienia drobiu, owiec, świń czy królików. Ważne, aby była przechowywana w kontrolowanych warunkach, które eliminują ryzyko rozwoju pleśni czy grzybów.
Rolnicy, stosujący mieszanki paszowe na bazie pszenicy niższych klas, uzyskują wczesny przyrost masy ciała u młodych osobników. Oczywiście, pszenica paszowa nie może stanowić jedynego źródła pożywienia. Bardzo duża zawartość węglowodanów, przy jednoczesnym deficycie białka czy błonnika, prowadzą bowiem do nadmiernego przyrostu wagi. Z kolei wysoka zawartość skrobi może powodować problemy gastryczne. Z tego względu dieta zwierzęcia powinna być wzbogacona o kukurydzę, warzywa, siano czy świeżą trawę.
Warto przy tym zaznaczyć, że przy zastosowaniu odpowiednich zabiegów agrotechnicznych pszenica paszowa może osiągnąć parametry właściwe dla ziaren zaklasyfikowanych do grupy K, czyli przeznaczonych dla przemysłu ciastkarskiego.
- Zewnętrzny materiał partnerski
